Xuanwu Lake Park

Jolanda is opgeknapt. Dat uit zich in diverse verschijnselen die medisch gezien kloppen. Zo is de koorts weg, is ze wat fitter en hoest ze met mate. Goede signalen natuurlijk, maar echt betekenisvol is dat Jolanda weer praatjes heeft. Daar waar de drukte de afgelopen twee dagen op de achtergrond aanwezig was, met uitzondering van de rijdende hulpdiensten alhier, heeft Nanjing vanaf vanochtend de Nederlandse uitvoering erbij gekregen. Deze 'doe dit, doe dat' sirene klinkt uitermate helder in kamer 2209 van het Sunning Universal Hotel. Maar alle gekeheid tezamen. Bovenstaand is natuurlijk geschreven met een knipoog. Ik ben oprecht blij dat ze beter is. Ik voelde me toch wel ontheemd en het geeft een bepaalde spanning waar je niet op zit te wachten. 

Om aan te duiden over welk gebied ik nu eigenlijk schrijf en waar ons hotel is gelegen, volgt hieronder de kleurrijke stadsplattegrond voorzien van nog kleurrijkere pijlen. Om toch nog een beetje puzzelplezier te generen voor de lezer zeg ik lekker niet welke kleur pijl wat is en komt er gaandeweg in dit verhaal nog een prijsvraag voorbij.

Met vernieuwde energie en heersende opluchting zijn we rond 1100 uur vertrokken naar Xuanwu Lake Park. Een, zoals het woord lake in het Amerikaans betekent, waterrijk gebied met eilandjes alwaar je kunt recreëren door te wandelen rondom het meer (8 km enkele voetreis), kris kras door het park op zoek naar verscholen monumenten en prachtige uitzichten op waterrijke lotusvelden, maar ook om met een bootje het water op te gaan. Dat laatste was onze eerste keus. Met een elektrisch aangedreven bootje voorzien van zonnedak hebben wij het meer ontdekt. 

Op onze tour met de love boat hoorden wij trompetgeschal. Nader onderzoek wees uit dat een Chinese familie driftig aan het recreëren was en daarbij muziekaal geweld niet schuwde.

Vanuit het bootje is er een mooi uitzicht op de purple mountains. Om een toegevoegde waarde aan de puzzelplattegrond te geven heb ik expres geen pijl geplaatst waar de ligging is van deze mountains. Denk je te weten waar deze liggen op de kaart, reageer gerust. Misschien maak je dan kans op de hoofdprijs, te weten: een weekend lang wenen. 

Het is mij ontschoten om de binnenkomst van het gebied te beschrijven. Dat is betreurenswaardig te noemen want het is een alleraardigst aangezicht op de historische en prachtig te noemen stadspoort die verbonden is met grote delen van de intact zijnde en bewandelbare stukken van de stadswal.

Na onze cruise is het gebied door ons te voet verkend. Geen gemakkelijke opgave aangezien het 41 graden is en de zon zich niet verstopt achter de wolken. Jolanda en Kyara transformeren met hun handelen langzaam maar zeker naar naar Chinese maatstaven. Een daarvan is het wandelen op straat met paraplu. Deze mobiele zonwering werkt effectief en geeft een weldadige schaduwkoelte.

Tijdens het kriskras lopen door het park komen wij er na een klein half uur voor onszelf achter dat de inwoners van China het dichts bij de natuur staan. Immers, zij kennen de kracht van de zon en haar weldadige warmte en kiezen er daarom voor zich elektrisch te laten rondrijden, Daarintegen (Wim) missen ze de waterrijke velden van de Lotusbloemen. Wij waren in elk geval drijfnat van het zweet, maar hebben wel foto's van de lotusbloemen.

Op de valreep kwamen we de lokale eend tegen. Bij enkele lezers kan nu de vraag ontstaan of het pluk de duck thema mogelijk hier in de oorsprong vandaan komt.

Zojuist zijn we teruggekomen van Confusius temple. De weg ernaar toe gebeurde, net zoals het tripje naar het lake, met de taxi. Dat is toch wel erg leuk om te doen. Het vergt enige voorbereiding om de te bezoeken locatie in het Chinees op papier weergegeven te krijgen, maar als dat is gelukt ligt de taxiwereld open. Al zwaaiend en wuivend trachten we een taxi te bemachtigen. We denken te weten waarom ze soms doorrijden, want dat gebeurt ook een enkele keer. Bij een rood lichtje denken we dat de taxi beschikbaar is of misschien ook niet, maar daarin zit wel een stuk oplossing van onze vraag.

Bij aankomst werden we opgewacht door Denise. Tijdens de wandeling naar het restaurant kwam Kyara sinds lange tijd weer een trouwe viervoeter in een redelijk favorite kleur tegen. Het hondje had het geluk dat er een Nederlands meisje was wat haar wilde aaien. Het aaien gebeurde met goedkeuring van Jolanda. Ik denk dat ze de problematiek rondom haar oogziekte toestand in Indonesië is vergeten, mogelijk herinnert ze dit weer na het lezen van dit stukje. Ondertussen wachten we maar af of er niet een of ander stiekem bacterietje zich heeft genesteld bij ons.

Voor de terugweg hebben we het kaartje van het hotel op zak. Op tripjes zoals deze nog belangrijker dan de andere waardevolle spullen op dat moment. De trip naar Confusius temple toe was er eentje van hard optrekken, stevig insturen met op het laatste moment een toch maar niet beweging, krachtig afremmen, optrekken en vervolgens aansluiten achter de auto die hij voorbij wilde. Na een 7-tal keer had de chauffeur de moed nog steeds niet opgegeven, maar we moesten voor hem helaas naar links. Daar is een soortgelijke actie wonderwel gelukt.

Confucius temple is een prachtig te bezichtigen uitgaansgebied met vele winkeltjes, eettentjes, restaurants en optredens. Ook wel de golden city genoemd. 

Vooraf hebben we heerlijk gegeten met Denise in een restaurant naar haar keuze. Wat is de Chinese keuken toch heerlijk. De varkenspoot is serieus lekker te noemen en ook nog steeds defineerbaar als poot.

Dit was het voor vandaag. De rugzakken zijn gepakt. Morgen reizen we naar Shanghai.

Groetjes wij.