Verboden Stad

Vandaag was de rustdag. Even lekker rustig aan. Dat houdt in dat de wekker om 0700 uur gaat. Om slaapverwekkende redenen worden we pas om 0830 wakker en moeten direct aanschuiven in de eetzaal van het hotel om voor de warmte bij de verboden stad te zijn.

Na een heerlijk ontbijt en nadat we ons klaar hadden gemaakt voor de buitenactiviteit, op naar de receptie om te vragen hoe we een taxichauffeur duidelijk kunnen maken ons naar de plek van bezichtig welk, zoals oplettende lezers eerder hebben gelezen, op steenworp afstand van ons hotel ligt.

Dat gebeurt dus niet. De afstand is dusdanig kort dat een taxichauffeur zijn sleutel daarvoor niet voor in het contact steekt. De afstand werd dus lopend overbrugd. Na 25 minuten wandelen kwamen we aan bij de buitenrand van de verboden stad om ons vervolgens naar de ingang te begeven. Ondergedompeld en gezellig meewandelend met  een enorme menigte, waarbij de 4-daagse bij in het niet valt, kwamen we aan bij de ingang. Geheel onwaarschijnlijk lukte het ons om gedurende deze mars bij elkaar te blijven danwel zicht op elkaar te blijven behouden. Geen gemakkelijke opgave tussen alle tegenstrooms lopende mensen, claxonnerende fietsers, auto’s en elektrische brommers. De oplettende lezer zal mogelijk denken ‘liepen jullie dan niet aan de verkeerde kant?’ Nou daar kan ik kort over zijn. Het betreft visa versa verkeer.

In het zicht van de ingang lukte het toch om ons op te splitsen in groepjes van twee. Soortgelijk moment vond kort daarvoor ook plaats omdat Kai stuk was. De warmte, zijn gedane en ongeremde inzet gisteren op de muur en het wederom weinig kunnen slapen zorgden ervoor dat hij geen stap meer deed. Natuurlijk is het een echte vent en korte tijd later liepen we weer vrolijk mee in de menigte. We waren als gezin bij elkaar gebleven.

Bij de ingang aangekomen faalden wij als gezin en lukte het niet meer om elkaar in het zicht te houden. De situatie veranderde van een tevreden harmonieus gezin naar twee groepen {Kyara en Jolanda} versus {Ikke en Kai}. Na een kleine 45 minuten waarin mijn positieve en enthousiasmerende stemming ernstig was gedaald vonden de twee partijen elkaar weer. Ik verander nu het woord groepjes naar partijen en ik zal uitleggen waarom: Bij beide partijen was duidelijk waarneembaar, in woord en mimiek, dat de gedane situatie voor veel onrust had gezorgd. De psychiatrie beschrijft het moment waarop opkomende gevoelens van blijdschap en opluchting na afloop van een vervelende situatie, worden omgezet naar uitingen van boosheid. De hoofdpersonen in dit verhaal handelden precies volgens het boekje.

Korte tijd later heerste in ons gezin weer Jing Jang en vervolgden we onze weg naar de ticketshop. Daar aangekomen maakten ze ons duidelijk dat tickets voor die dag waren uitverkocht. Ons Jing Jang stond kortstondig onder spanning. Deze verdween abrupt toen we op de zwarte markt tegen zesvoud per persoon wel tickets konden kopen. Uiteraard werkten wij daar niet aan mee. Ook de vriendelijke gids die zichzelf spontaan melde, waarschijnlijk zag hij de heersende verslagenheid en vertwijfeling bij ons, om samen met hem voor een verdrievoudiging van de prijs een uurtje in het museum rond te rennen is door ons vriendelijk bedankt.

Voor het voorgebied om het zo maar even te noemen waren nog wel tickets. Daar hebben we heerlijk gewandeld en het bleek dat we hier 9 jaar geleden ook doorheen waren gewandeld komend vanaf het plein van de Hemelse vrede.

Het blijkt een uitstekende trouwlocatie gezien de veelvoud aan trouwpaartjes verspreid over het plein. Elk koppeltje maakte dezelfde foto’s. Het handige aan dit plein is de symmetrie. Het maakt daarom niet uit of je links of rechts staat. De achtergrond blijft hetzelfde. We kregen nog de kans om een bruidsmeisje in prachtige kledij, die bezig was met haar aftocht, te strikken voor een foto met Kyara. Het resultaat is een foto met twee prachtige dames. Nan Totté die dame met de paraplu is Kyara.

Het is een warme zweterige dag.

Na al deze indrukken, warmte, genoeg hebben van het poseren voor de camera en vermoeidheid werd het tijd om naar het hotel terug te keren. Onderweg nog een ijsje gegeten en heeft Kai van stroop een figuurtje geblazen. Daarvan is een filmpje, maar internet is zo langzaam dat uploaden niet lukt. Aangenomen kan worden dat het is gelukt.

Het straatleven is intressant te noemen. Je kijkt je ogen uit.

In de middag lekker gezwommen in het hotel en alvast de treintickets opgehaald bij de receptie. Ook hier was wat onduidelijkheid omtrent onze tenaamstelling, maar deze was kortstondig van aard.

In het zwembad mag enkel worden gezwommen met badmuts. Het was een vrolijk gezicht die vrolijke kleuren op ons hoofd. Gelukkig stonden we onder strak toezicht van appende badmeesters dus onze veiligheid was gewaarborgd.

Het avondeten vond plaats bij dezelfde restaurant als gisteren. Gekozen is mede voor roasted duck. Heerlijk om te eten en het snijden ervan wekte Kai zijn belangstelling.

Onze nachtronde door de stad is door de vele regen letterlijk in het water gevallen. Zware regen en onwersbuien passeerden gedurende de nacht.

Nu inpakken zodat we morgen zonder stress kunnen reizen naar Xuzhou. De plaats waar Kai zijn kindertehuis staat. Ook ontmoeten we weer onze gids Denise van 9 jaar geleden. Zij gidst ons de komende twee dagen als we het kindertehuis, vindplek, ziekenhuis en politiestation bezoeken. De meest belangrijke plekken van Kai. Daar waar het ooit begon.

Groeten wij.