Nog steeds

Ik hoor je stem nog steeds
Ik voel je kus nog op mijn wang.
Ik voel je armen om mij heen,
zo heerlijk zacht en warm. (Kinga Bán, nog steeds)

Bovenstaande songtekst komt uit een lied waar Kai heel erg veel mee heeft. De reden mag ik niet schrijven, maar de tekst is duidelijk. Het geeft exact weer waarom we deze reis hebben gemaakt.

Onderstaand de link naar het liedje. Luister er eens naar als je wilt. Mogelijk voel je hoe belangrijk deze reis voor Kai is geweest en hoe zijn echte ouders, wonend ergens in het uitgestrekte China, nog steeds, dagelijks een belangrijke rol vervullen in zijn leventje. 
 

Het liedje van Kai

T minus 12 uur.

Zoveel uur staat ons nog ter beschikking voordat we China achter ons laten. Om 0900 Chinese tijd vliegen wij vanuit Xi'an, met overstap in Beijing en München, terug naar huis.  

Het einde van een reis die ons in grote stappen, het land van Kai heeft laten zien. Een reis die zich kenmerkte door tweeledigheid. In de eerste plaats stond de identiteit van Kai, als het gaat om zijn herkomst, voorop. Het belangrijkste voor hem was het bezoek aan het kindertehuis en de ontmoetingen met de mensen aldaar, directrice, dokter en nanny, die hem nog kenden. Ook de spontane actie met betrekking tot DNA is iets waar we erg blij mee zijn. Er blijft op deze wijze toch een klein vlammetje van hoop aanwezig voor in de toekomst. Bij thuiskomst gaan we ook nog wat acties uitzetten, maar dat houden we voor onszelf. Waar we heel blij mee zijn is het contact met het kindertehuis. Via de mail en wechat houden we contact met de directrice en Denise. Het zijn belangrijke contacten omdat zij behoren tot het kleine stukje lont die het hoopgevende vlammetje laat branden.

Het tweede deel was het ervaren van China. We hebben de cultuur in ons opgenomen, de mensen leren kennen, het eten mogen proeven, de geuren in ons opgenomen, de indringende warmte gevoeld en de prachtige natuur mogen aanschouwen.

We hebben China leren kennen als een schitterend, divers en veilig land waar hele lieve en behulpzame mensen wonen. We nemen afscheid van een land wat 9 jaar op Kai, maar ook op ons verlanglijstje heeft gestaan. Nu aan het einde van de reis willen we graag naar huis, maar we weten zeker dat we nog eens terugkeren.

De laatste dag

De laatste dag is aangebroken en deze is volledig door ons benut om nog eens flink de omgeving van ons hotel te verkennen. Onderstaand de plattegrond alwaar wij hebben rondgesjokt, want dat was het.

Deze dag speelde zich af binnen de stadsmuren. Een vierhoek waarin enorm veel is te beleven. Allereerst zijn we de moslim wijk binnengegaan en hebben daar onze souvenirs gekocht. Deze wijk, aangegeven met de rode cirkel is echt super leuk. Overal winkeltjes met spulletjes, maar ook wordt er opvallend veel eten gefabriceerd. Ik vraag mij, bij het zien van al dat eten, of alles wat wordt bereid ook dezelfde dag wordt opgemaakt. Kyara zag haar kans schoon om haar sieraden assortie weer uit te breiden en ik moet zeggen dat doet ze goed. Wat is deze jongedame gegroeid tijdens deze reis en wat heeft ze het goed gedaan.

In de middag hebben we lekker lui gedaan en toegeleefd naar de laatste krachtinspanning van de dag. Het bezoek aan de stadswal. Met zijn lengte van 13 kilometer op een hoogte van 12 meter en iets van 10 meter dik is de muur ideaal om rondom het oude stadscentrum van XI'an te lopen. Je kunt ook fietsen, maar dat was te eenvoudig. Nee wij hebben gewandeld en dat hebben we geweten. Gelukkig konden we onderweg, tussen de vlekken voor onze ogen van de warmte en dorst, genieten van mooie dingen zoals bijvoorbeeld de tempel met het gouden dak. De locatie daarvan is weergegeven in een groen cirkeltje en onze survival route in het groen. De foto's willen we graag delen dus hier komen de foto's.

Bij terugkomst heerlijk gegeten in het restaurant van het hotel en nu de spullen pakken en naar bed. Om 0430 gaat de wekker en om 0500 staat de driver klaar om ons naar het vliegveld te brengen.

Rest ons niet meer dan jullie te bedanken voor de lieve en leuke reacties. Ik hoop dat de verhalen jullie hebben meegenomen in deze rootsreis en dat jullie ervan hebben genoten. Wij in ieder geval wel en hopen jullie bij thuiskomst snel weer te zien.

Tot ziens.

XI'an, China. 19 augustus 2019

THE END