Dag 1, woensdag 6 januari ’10, Amsterdam, Schiphol Airport

I wish that I could fly
Into the sky
So very high
Just like a dragonfly

I'd fly above the trees
Over the seas in all degrees
To anywhere I please

Lenny Kravitz

Bij het inchecken werd het nog even spannend. Ze konden de visa van Kyara niet vinden. De woordvoerder van WK was ook net vertrokken dus het was schrikken. Gelukkig en eigenlijk kon  het ook  niet anders bleek na enig speurwerk alles in orde. Er staat in het paspoort van Jolanda, tussen de chinese tekens, een 1 vermeld. Deze 1 is voor Kyara.

Wij zijn rond 23:55 uur opgestegen. We waren om 15:15 uur gaan rijden en kwamen ter hoogte van A’dam in de sneeuw terecht. Dat had gelijk grote gevolgen voor het vliegverkeer. Ten eerste kwam onze vlucht al later binnen, maar vluchten konden niet weg omdat er banen geveegd moesten worden. Erg mooi gezicht om zo’n 20-tal vegers in colonne te zien rijden.

Uiteindelijk konden we aan boord en vertrokken we. Tenminste dat dachten we. Eerst nog ‘de-icen’. We waren gelukkig niet de enige…… Het opstijgen was als vanouds weer gaaf.

Zeker voor Kyara. Ze heeft een topprestatie geleverd deze dag. In de auto gaf ze aan pijn in de buik te hebben, we hebben afgesproken dat als ze weer ‘zenuwachtig’ is ze dan onze hand moet vastpakken en erin moet knijpen. Dat werd direct geoefend bij mama. Leuk is wel dat ze het een 2-tal keer in het vliegtuig voor het opstijgen ook heeft gedaan.

Het eten wat kort erna kwam lustte ze niet. Ook begon ze te huilen. Ze wilde niet naar China. Ze wilde naar huis naar Katie en Bosco. Nadat we hadden uitgelegd dat ze oververmoeid was en dat het helemaal niet erg is om dit gevoel te hebben werd ze rustig. Daarna is ze op de vloer gaan liggen en in slaap gevallen. Ik maakte daarvan een foto en natuurlijk direct een stewardess die vertelde dat ze op de stoel moest slapen.

Gelukkig was er een taalbarrière…… en kon ik ze met wat Hans Klok achtige wijze nog 5 uur laten liggen voordat ze herontdekt werd en toen moest ze wel op de stoel. Daar heeft ze nog een 3-tal uur geslapen. Jolanda heeft alleen kunnen liggen en ik ben alleen maar wakker geweest. Zelfs zitten leidde ertoe dat mijn linkerbeen rusteloos werd en uit zichzelf ging ‘ticken’. Uiteindelijk ben ik maar gelopen en heb ik nog een half uurtje staand geslapen.

Ook de 2e maaltijd lustte Kyara niet. Plotseling riep ze ‘papa, ik moet overgeven’ en net op tijd frommelde Jolanda een zakje onder haar neus. Zo dat is eruit. Daarna heeft ze nog pijn gehad in de oren met landen, maar nadat ze bij het raam mocht zitten naast Roel ‘groepslid’ was het snel vergeten en heeft ze heerlijk gelachen en gedold met hem.

Dan laat ze opnieuw die sterke kant van haar zien. Het is echt niet niets voor zo’n kleine meid.

Aankomst in Beijing is erg veel papierwerk. Veel tussencontroles en scans. Ook moet je door een infrarood scan. Deze controleert de verhoging van lichaamswarmte. Ook in hotel staat erheen. In beide gevallen best wel bizar handelen op verhoging. Er wordt dan direct een arts gebeld en vervolgens ga je 1 week in quarantaine. Je snapt wel dat wij nu met een  boog om deze spullen heenlopen.

Bij aankomst in het hotel Kyara snel in bad gedaan en wij de spullen uitgepakt. Vanavond eten met groep. Was erg gezellig en op loopafstand (5 min). Wel rare jongens die Chinezen. Kom je in een restaurant moet je eten met je jas aan. Er staat gewoon een airco te draaien aan je tafel. Het eten is belachelijk weinig. Per persoon zo’n 7,50 euro. Daarvoor heb je echt goed eten en zeker voldoende. Kyara werd erg druk en in een spel met mij aan tafel struikelde een colaglas met inhoud over mijn broek. Gelukkig werd erom gelachen want Kyara keek een beetje schrikkerig.

Bij aankomst in het hotel, we zitten op 7 hoog en kijken op een stuk mierennest genaamd Beijing. Het lijkt dat alle regels m.u.v. verkeerslichten worden genegeerd in het verkeer. Iedereen doet maar een dotje en herhaaldelijk zie je de politieauto’s weer ergens naartoe gaan. Het valt ons na een paar uurtjes niet eens meer op. Auto’s stoppen nabij op de vluchtstrook van op- en afritten en zetten passagiers eruit.  Een 10-tal wegwerkers met een schepje sneeuw scheppen. Dit alles afgezet met een pionnetje.

Het hotel is prima. Goede bedden, wel kort…., maar douche, bad, bureau en gratis internetverbinding. Morgenochtend ontbijten ben benieuwd wat er op tafel staat. Kyara weer flink opstandig en met lichte druk op bed gekregen. We hebben 1 kamer dus wel moeilijk voor haar, maar nu slaapt ze uiteindelijk, ze was ineens diep in slaap. Ze snurkt er lustig op los. Ik hoop dat ze morgen weer opgeknapt is.

Met onze gids nog wat moois besteld. Een stempeltje en tekst. 1 voor Kai en 1 voor Kyara.

Over deze gehele dag zijn een 40-tal foto’s gemaakt. Dat was moeilijk. Is lastig fotograferen met een kind op je arm, tassen rond je nek en lopend in veel te kleine ruimte met veel te veel mensen.